Hluhluwe NP & Indische Oceaan

Maandag 30/06 : Hluhluwe-Imfolozi

Vroeg vertrokken naar Hluhluwe –Umfolozi National Park; een uurtje rijden van St Lucia. Al onmiddellijk een (letterlijke en figuurlijke) meevaller; 4 giraffen staken net voor de ingang van het park zeer voorzichtig de weg over (incl de diepe rioolputjes :)). In het park viel ons de groepsgeest op; je zag de dieren dicht bij elkaar liggen en dollen. We zagen zebra’s die een soort tikkertje leken te spelen, met op de achtergrond een kudde impala’s (ik denk dat er miljoenen zijn :)) en enkele wildebeesten. We zagen een enorme groep buffels, gemixed met enkele witte neushoorns, lekker cosy tegen elkaar liggen; met op de voorgrond wat van die aartslelijke warthogs (wrattenzwijnen)... Op een bepaald moment waren we even van slag en bang; de gravel road maakte een bochtje en achter de bocht zagen we een olifant aankomen recht naar ons toe. Bij het binnenrijden van het park stond een bord om te waarschuwen dat de olifanten er erg agressief uit de hoek kwamen; en de rangers uit Thornybush hadden ons een beetje bang gemaakt, dus waren we even uit het lood geslagen. Tim zette direct de motor af, en we bleven stil en bewegingsloos zitten. Als zo’ beest op je afkomt, kan je :
- niet naar voor rijden op hem
- niet langs hem rijden, want we hebben geen 4x4, baantjes zijn zeer smal
- niet full speed achteruit rijden, want olifanten rennen zeer snel
- dus enkel stil blijven zitten, en hopen dat hij niet aanvalt of op de auto stapt of gaat zitten (das dus al echt gebeurd he!)
Hij twijfelde in de bocht ergens, en ging toen gelukkig naast ons. Waar hij stil bleef staan... En wij durfen ook niet te reageren... Dus besloten we snel te starten en weg te rijden. De olifant schrok van het geluid, maar bleef godzijdank staan! Effe zeer spannend dus! Voor de rest hebben we vooral gepuft; het werd 33 graden... We hebben ook in 2 mooie hide-outs gezeten; afgeschermde plekken (1 toch!) waar we de drinkplaats zagen en wat beweging, maar de leeuwen enkel in de verte hoorden brullen… Machtig! We verbaasden ons ook over aangestoken brandhaardjes langs de weg, de ranger daar vertelde ons dat ze dit deden op koudere (?) dagen, om dorre stukken gras af te branden, zodat er volgend jaar opnieuw vers gras voldoende was! OK voor ons, als zij beweerden dat te kunnen controleren, maar ons leek het vooral gevaarlijk! Het enige wat je zag was uitgedroogd gras, bomen, struiken... Bij het butenrijden zagen we dan ook veel zwart en smeulend gras, zelfs nog vlammer hier en daar! Tja, het is hun job he, maar we waren blij veilig buiten te zijn :)

Volgende opdracht; eten vinden om te kunnen opeten in ons appartement, waar we nog 2 uur nr toe moesten rijden. Wat een ervaring weeral! We kwamen op een grote parking met allemaal winkels en zwarten.... Maar de nood was hoog, dus haastten we ons naar de supermarkt; maar daar bleek een keilange rij mensen aan te schuiven... We mochten blijkbaar toch de winkel in (en begrijpen nog altijd niet waarom die mensen er stonden, twas aan een balietje) en deden onze boodschappen in een hyperdrukke winkel, volledig zwart gekleurd met lange wachtrijen een de kassa’s... Dan probeer je zo weinig mogelijk op te vallen, maar dat is nogal moeilijk gezien de huidskleur... Maar geen problemen, en vertrokken richting Salt Rock. Lastige rit; het was donker en aan op- en afritten circuleren steeds mensen lans de autostrade; ook de eerste 100’en meters kan je hen tegenkomen, al wandelend langs de baan waar de auto’s aan 120 voorbijrazen! Er is geen verlichting, en je ziet ze dus bijna niet, erg om zeggen, maar ze zijn ook zwart... Bizar! Toch veilig ter plaatse geraakt, en via een gratis upgrade de sleutel gekregen tot een luxueus 6-persoonsappartement, met mega-terras uitkijkende op de zee, 3 slaapkamers, 2 badkamers, salon, grote open keuken... Zalig! We probeerden zo lang mogelijk op te blijven om van dit alles te genieten...
Het voelde wel raar, het appartement hing vol sloten, en leek ook zo groot; we waren toch niet helemaal op ons gemak!

Dinsdag 1/09
Na een nachtje met de ruisende zee op de achtergrond, een verkwikkend bad en lekker ontbijtje met zicht op zee, was het tijd om afscheid te nemen van ons sjieke verblijf... Om daarna te genieten van een rustdagje! :) We bekeken het mooie en rustige strand van ons uitzicht van dichtbij, gingen even shoppen (zo goedkoop!!!), kaartjes posten, en kochten onszelf een lekkere lunch die we op het strand van Balito opaten. Zalig, genieten in de zon met een fris zeebriesje, en een spannend boek (ben hier verslaafd geraakt aan de Twilight-reeks; had er 2 bij, maar ben ondertussen al aan de derde begonnen die ik hier dan maar gekocht had!). En om 16h vertrokken naar Nottingham Road, aan de voet van de machtige Drakensbergen!